"Het lastige aan autisme, vind ik, is dat ik nooit echt het verschil merk tussen wat ik zelf ervaar en wat iemand zonder autisme ervaart. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn niet autistisch te zijn. Er is maar één perspectief, en vanuit dat perspectief kan je niet opmaken of er iets scheelt, of er iets verkeerd is.
Andere mensen zeggen dat je het hebt. Je bent ongetwijfeld ook anders. Er is vast iets verkeerd met jezelf. Ze gaven je lang geleden dat etiket, en nu geven ze dat een naam. En er is niets dat je eraan kan doen. Het maakt niet uit wat je perceptie over jezelf is, het zijn uiteindelijk vooral anderen die je definiëren. Ik zou niet weten dat ik autistisch was als anderen me dat niet hadden verteld. Nog een geluk eigenlijk.
Dus is het niet wat ik denk dat belangrijk is, maar hoe ik denk en wat andere mensen over die denkwijze denken. Of ik er nu een hekel aan heb of niet, het maakt geen verschil. Je kan er niet van weglopen of ervoor vluchten. Je kan je er ook niet verstoppen, al kan je dat een tijdje proberen. Maar uiteindelijk ben je autistisch en er is niets aan te doen. Behoorlijk eng hé?" (Christopher, 18 jaar, persoon met autisme)![]()
